آیا ۹ ربیع الاول زمان قتل خلیفه دوم است؟

شیعیان هر ساله در ۹ ربیع الاول که مصادف است با آغاز امامت و ولایت امام مهدی ع مراسم جشن و سرور برپا میکنند. اما عده ای این وسط آتش بیار معرکه شده، و مسئله قتل خلیفه دوم را به عنوان بهانه ای دست اجنبی ها قرار داده تا علیه شیعیان، اقداماتی انجام دهند. ما در این گفتار قصد داریم به این مسئله که آیا واقعا ۹ ربیع زمان قتل خلیفه دوم است؟ بپردازیم. امیدوارم تا پایان با ما همراه باشید.

با بررسی در کتب تاریخی و روایی اهل سنت و شیعه، به این میرسیم که ۲ نظر در این رابطه وجود دارد:

۱. نظر بزرگان شیعه و اهل سنت در مسئله از دنیا رفتن خلیفه دوم  ۲۶ ذی الحجه (سال ۲۳هجرت) است.

۲. نظر دیگر که نظر ضعیف تری است و قائلین به آن کمتر هستند اما بین مردم به عنوان قول مشهور جا افتاده است، ۹ ربیع الاول است.

اسناد قول اول از منابع اهل سنت و شیعه:

۱. تاریخ الیعقوبی ج۲ ص۱۵۹

۲. تاریخ یعقوبی ترجمه ج۲ ص۴۹

۳. التنبیه و الاشراف ص۲۵۰

۴. مروج الذهب ج۲ ص۳۰۴ ص۳۲۱

۵. مسار الشیعه (شیخ مفید)

۶. الامامة و السیاسة ج۱ ص۳۹

۷. المعارف ج۱۰ ص۱۸۲

۸. انساب الاشراف ج۱۰ ص۴۱۷

۹. الطبقات الکبری ج۳ ص۲۵۸

۱۰. تاریخ طبری ج۴ ص۱۹۱

۱۱.  بحار الانوار ج۳۱ ص۱۱۹

۱۲.  بحار الانوار ج۵۵ ص ۳۷۲

۱۳.  مختصر مفید  (جعفر مرتضی عاملی) ج۶ ص۱۵۳

۱۴.  مصباح کفعمی ج۲ ص۶۱

۱۵.  معرفة الصحابة (لابی نعیم الاصبهانی) ج۱ ص۱۵۲

۱۶.  مجمع الزوائد (ابن حجز هیتمی) ج۴ ص۱۰۳

۱۷.  مجمع الزوائد ج۹ ص۷۲

۱۸.  المسند الجامع ج۳۲ ص۲۰۲

۱۹.  روضة المحدثین ج۷ ص۹۸

۲۰.  المنتهی (شرح الموّطأ) ج۴ ص۱۴۸

۲۱.  فتح الباری در شرح صحیح بخاری (ابن حجر) ج۱۴ ص۱۹۴

۲۲.  توضیح المقاصد (شیخ بهایی) ج۱ ص۱۶

۲۳.  مستدرک سفینة البحار ج۱ ص۲۱۴

۲۴.  منهاج البراعة (خوئی) ج۱ ص۲۴۰

در پایان نیز کلامی از رهبر معظم انقلاب حفظه الله تعالی را زینت بخش این گفتار قرار میدهیم، انشالله که با عمل به دستورات ولی زمان در مسیر درست قدم برداریم.

(۰۵/ ۱۰/ ۱۳۶۸) که در دیدار با گروهى از روحانیون، ائمه‏‌ى جمعه و اساتید حوزه‏‌هاى علمیه‌‏ى اهل سنت استانهاى سیستان و بلوچستان، خراسان و مازندران‏:

«وحدت یعنى همین که پیروان این دو مذهب باهم برادر باشند و احساس برادرى کنند؛ نه اینکه شیعه، سنى و سنى، شیعه بشود. نه، مراد از وحدت این نیست؛ بلکه وحدت به معناى احساس برادرى است و همین که هر طرفى احساس کند که دیگرى هم مسلمان است و حق اسلامى او را بر گردن خود احساس کند و متقابلًا او هم به همین ترتیب عمل نماید. من مى‏گفتم که اگر بخواهیم این کار را بکنیم، باید خودمان را از گذشته جدا کنیم. اگر به گذشته برگردیم، دعواست. این قدر بحث و تکذیب و تغلیط و درگیرى و خونریزى و این طور چیزها اتفاق افتاده که اگر نگاهى به گذشته بکنیم، باز دعوا خواهد شد.»

در پایان میتوان این طور نتیجه گرفت که:

معنا وحدت این نیست که سنّی، شیعه بشود  یا شیعه، سنّی بلکه یعنی اینکه در اعتقاد بر دین و مذهب خودمان به گونه ای عمل کنیم، که بهانه ای دست دشمن  ندهیم تا دشمن از آن سوء استفاده را کند.