بسم الله الرحمن الرحیم… در اتاق حضرت آقا عکسی از آقا سید عبدالحسین وجود دارد که نشان از اوج ارادت ایشان به این سید مجاهد است…
پوستر شماره یک: نظیر بی نظیر حضرت امام خمینی …
مرحوم آقاسید عبدالحسین در نوع خودشان، یک روحانی بی‌نظیرند؛ یعنی بنده شبیه ایشان را در بین روحانیون برجسته دوره‌های خودمان سراغ ندارم! آن جنبه علمی ایشان و آن جنبه آگاهی فکری و سیاسی ایشان است. از جنبه علمی هم ایشان جهاد و تشکیل حکومت و سکه و تمبر و از این کارها داشتند. اینها چیزهایی است که من نظیرش را تا زمان خودمان ــ یعنی تا زمان امام رضوان‌الله‌تعالی‌علیه ــ واقعاً در هیچ‌کس سراغ ندارم؛ با این عظمت مقام و شموخ آن مرتبه علمی و سیاسی و فرهنگی و آگاهی و شجاعت…سزاست که درباره ابعاد علمی و اخلاقی و جهادی و سیاسی این شخصیت بزرگ، تحقیق و تفحصی شایسته، صورت گیرد و اندکی از حق عظیم او و خاندان بافضیلتش ادا شود.
از بیانات حضرت امام خامنه ای در تاریخ ۱۷فروردین و ۲اردیبهشت ۷۷
پوستر شماره دو: یکی از دو نفر…
در عظمت مقام علمی آیت الله لاری همین بس که مرحوم آیت الله العظمی میرزا محمّد حسن شیرازی از مراجع بزرگ تقلید که در دادن اجازة اجتهاد بسیار محتاط بود، به او اجازه اجتهاد داد. مرحوم آیت الله شیرازی اجازه اجتهاد به کسی نداد، مگر به دو نفر؛ یکی مرحوم آقا شیخ ابوالفضل شارح زیارت عاشورا و دیگری، مرحوم سید عبدالحسین لاری است که در وصف او می فرماید: الفاضل الکامل الأوحد و الورع التقی المهذب الممجد، المنزه عن کل شین سیدنا عبدالحسین سلمه الله تعالی. ..ممن بذلت عمدة عمره فی تهذیب الاخلاق و تکمیل النفس وتحصیل العلوم… وجب انقاذ حکمه و حرم الرد علیه ( مجله خلق شماره ۳۲ آذر و دیماه ۱۳۹۱)
پوستر شماره سه : حق اوست که بنویسد…
از شاگردان سید محمدحسن حسینی شیرازی معروف به میرزای شیرازی و شیخ حسینقلی همدانی معروف به آخوند همدانی بود که در ۲۲ سالگی به درجه اجتهاد رسید. ملاحسینقلی پیوسته می‌گفت: راضی نیستم کسی به حوزه درس من وارد شود مگر آنکه متقی و مجاهد باشد. در منزل او جز قطعه حصیری چیز دیگری نبود که روی آن می‌نشست و سایر طلاب هم عبای خود را پهن می‌کردند و می‌نشستند و درس می‌آموختند. علاوه بر میرزای شیرازی رحمه الله که فقط به دو نفر اجازه اجتهاد داد و سید عبدالحسین یکی از این دو بود اجازه بزرگان دیگر از جمله مرحوم آیت الله حاج میرزا علی فرزند حاج میرزا خلیل طهرانی و شیخ جعفر شوشتری و شیخ مهدی (یزدی) و سید مرتضی کشمیری که هر یک، از اسوه ای فضل و کمال بوده اند گواهی بر عظمت روحی و علمی مرحوم لاری است. زمانی که فضلای مجلس درس عالم ربانی مرحوم ملاحسینقلی همدانی از وی درخواست می کنند که شرحی بر قواعد (قواعد الاحکام اثر علامه حلی) بنویسد، آن بزرگوار عذر آورد و فرمود: «حق آقا سید عبدالحسین است که بنویسد». بدیهی است که استاد تا در شاگرد خود، قوه و استعدادی نبیند، این حرف را نمی زند.
پوستر شماره چهار: همه را گمنام می کرد…
در سال ۱۳۰۹ ق (۱۲۷۰ ش) یکی از بزرگان و مجاهدان لارستان به نام حاج علی به همراه هیئتی عازم عتبات میشود. در شهر سامرا به محضر میرزای شیرازی می‌روند و از ایشان می‌خواهند تا مجتهدی مبرز، مجاهد، سیاس و مدبر را برای اداره محیط فارس تعیین کند و بفرستد. میرزا در پاسخ مهلت می خواهد تا بیندیشد و چنین کسی را انتخاب کند. در نهایت میرزا هم با توجه به موقعیت حساس منطقه فارس و تجاوزات پیوسته بیگانگان به این منطقه سید عبدالحسین را در نظر می‌گیرد و از ایشان می‌خواهد به آن منطقه برود و سیدعبدالحسین هم درخواست استاد خود را اجابت میکند در به سوی لارستان هجرت می‌نماید. درباره مراتب علمی و تقوایی ایشان همین بس که هنگام خروج سید عبدالحسین، میرزای شیرازی به حاج علی و همراهانش می‌گوید: «در بردن آقا سید عبدالحسین به لارستان؛ نجف را به آن جا برده ای و گهواره فضیلت و دانش را از فرزند فضیلت و علم خالی گذارده ای.» هم چنین علمای بزرگ و فقهای عالیقدری چون حاج ملا علی تهرانی، شیخ جعفر شوشتری، شیخ محمد مهدی یزدی، سید مرتضی کشمیری و سید محمد بحرینی رضوان الله تعالی علیهم، می‌گفتند: «اگر از نجف بیرون نمی‌رفت، همه علما را گمنام می‌کرد و خود نامور جهان می‌بود و همه علماء نجف تحت الشعاع وی قرار می‌گرفتند.»
پوستر شماره پنج : شنای نهنگ
سید با تأسیس حوزه علمیه در لار و شهرهای منطقه به مبارزه اعتقادی و فکری و اخلاقی دست زد و به تربیت طلاب و تربیت عمومی مردم پرداخت. متجاوز از بیست سال و اندی شخصا این حوزه را اداره کرد و به تدریس دروس عالی فقه و اصول پرداخت و توانست بیش از پانصد نفر طلاب را تربیت کند. عده‌ای به درجه اجتهاد رسیدند و دو نفر هم به مقام مرجعیت دست یافتند که پس از رحلت سید، مقلدینش به آنها رجوع کردند. از مرجع عالیقدر سید عبدالباقی موسوی شیرازی از شاگردان سید عبدالحسین روایت شده که می فرمود: «او (سید عبدالحسین) نهنگی شناگر است که در حوضچه ای افتاده است و حوضچه را عرصه شنای نهنگ نیست.» سید در لار کارخانه اسلحه سازی تاسیس می فرماید و به چاپ اسکناس و تمبر در مقابله با نفوذ پستی و اقتصادی و صنعتی انگلیس می پردازد. ( مجله خلق شماره ۳۲ آذر و دیماه ۱۳۹۱ با اضافات)
پوستر شماره شش: یک جو از این غیرت….
یک روز مرحوم لاری می‌بیند کالسکه‌ای در فیروزآباد فارس در حال حرکت است. می‌پرسد این کالسکه چیست؟ مشخص میشود افراد سوار بر آن چند کاردار و سفیر خارجی و مستشار روس هستند. به محض اطلاع از این موضوع حال ایشان به شدت منقلب میشود به‌گونه‌ای که سه روز لب به غذا نمی‌زند و می‌گوید آن غیرت مسلمانی کجاست که دشمن خارجی می‌تواند این‌طور در کشور اسلامی به راحتی حرکت کند؟ سید محمد تقی آیت اللهی از نوادگان ایشان نقل میکند که رهبری پس از شنیدن این ماجرا از بنده فرمودند «ای کاش یک جو غیرت این مرد بزرگ در میان برخی سران کشورهای اسلامی بود تا این‌گونه تن به ذلت ندهند» (گفتگوی سید محمد تقی آیت اللهی با خامنه ای دات آی آر)
پوستر شماره هفت: اولین نمونه کوچک ولی پرمعنا
آشنایی نسل کنونی انقلاب با چهره‌ی نورانی علمی و سیاسی و جهادی و اخلاقی این شخصیت بزرگ، می‌تواند برگ زرین تازه‌ای از کتاب قطور افتخارات ملی ایرانیان را در برابر چشم آنان بگشاید؛ و آنان را با تجربه‌های پیشین خود، که برای امروز و آینده، درس و سرمشق است، هر چه بیشتر آشنا سازد…. عالم عظیم‌الشأن و مجتهد ممتاز مجاهد، مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید عبدالحسین لاری اولین نمونه‌ی کوچک، ولی پرمعنا از حکومت اسلامی را، در خطه فارس و بوشهر تشکیل داد. بدیهی‌ست که عده و عده‌ی اشغالگران انگلیسی و رجال سیاسی و درباری دست‌نشانده‌ی آنان، توانستند بر مجموعه‌ی کوچک و مؤمن، ولی تهیدست پیرامون سید بزرگوار فائق آیند و آن بزرگوار و خانواده‌اش را به محنتی سخت دچار کنند؛ ولی ندای حق‌طلبانه و ظلم‌ستیز آن عالم دینی راستین را نتوانستند خاموش سازند. و آن روحانی جلیل‌القدر یک بار دیگر در جریان مشروطیت ایران، حضور روحیه قوی و ذهن روشن و درک عمیق خود از قضایای کشور را، به نمایش گذاشت. علم عدالت خواهی و مبارزه‌ی با استبداد قاجاری را، در منطقه‌ی فارس برافراشت. بی‌شک مرحوم آیت‌الله‌العظمی سید عبدالحسین لاری یکی از فقهای بزرگ و کم‌نظیری‌ست که به طور یکسان، عرصه‌ی علم دین، و صحنه‌ی جهاد و سیاست را، با مشعل فروزان وجود خویش روشن ساخته است. او یکی از مفاخر حوزه‌های علمیه، و یکی از شخصیتهای برجسته‌ی تاریخ ایران است. سزاست که درباره‌ی ابعاد علمی و اخلاقی و جهادی و سیاسی این شخصیت بزرگ، تحقیق و تفحصی شایسته، صورت گیرد و اندکی از حق عظیم او و خاندان با فضیلتش ادا شود. (پیام امام خامنه ای حفظه الله به گردهمایی بزرگداشت آیت الله سید عبدالحسین لاری رحمه الله ۲ اردیبهشت ۷۷)
پوستر شماره هشت : قهرمان بسیجی
کشور ظرفیت دارد که بسیجی تربیت کند و رویشهای نوبه‌نو را در بسیج به وجود بیاورد. بسیج هم این ظرفیت را دارد که کشور را قدم‌به‌قدم با گامهای بلند جلو ببرد. این ظرفیت تازه به وجود نیامده، در دوران حکومت های طاغوتی، همین روحیه بسیج پروری ورود در میدان، نترسیدن، با دشمن سینه به سینه شدن در دوران گذشته هم بود. منتها یا بیگانه ها مسلط بر کشور بودند و سرکوب می‌کردند، یا خود حکومت ها فاسد بودند. حالا نمونه هایی از سابقه روحیه بسیجی را من اینجا یادداشت کردم: در تبریز؛ شیخ محمد خیابانی است، او یک بسیجی است، قیام میکند، حرکت میکند بعد هم شهید میشود. در مشهد؛ محمدتقی‌خان پسیان. در رشت؛ میرزا کوچک‌خان جنگلی. در اصفهان؛ آقا نجفی و حاجآقا نورالله؛ در شیراز؛ *آسید عبدالحسین لاری* و بعضی دیگر از بزرگان علما، شیخ جعفر محلاتی در بوشهر؛ رئیسعلی دلواری. و در جاهای دیگر هم همینطور، زیاد است دیگر. اغلب، شرح حال اینها را شماها نمیدانید متأسفانه؛ باید کتاب زیاد بخوانید؛ باید شرح حال اینها را بفهمید، بدانید. غالباً اینها یا سرکوب شدند یا کمک نشدند یا دولتها برایشان مانع ایجاد کردند. این روحیه‌ی بسیجی وجود داشته اما در دوران انقلاب همین ظرفیت افزایش پیدا کرد به خاطر اینکه انقلاب روحیه‌ی ضد استکباری و ضد استبدادی مردم را تقویت کرد. (رهبر معظم انقلاب در پنجم آذرماه ۱۴۰۱ در دیدار با بسیجیان)
