بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله حوزه های علمیه در موضوع بحث خارج فقه مسائل کرونایی خوش درخشیدند. حضرت آیت الله خاتمی اینجا و حضرت آیت الله هادی عباسی خراسانی اینجا و حضرت آیت الله رشاد هم اینجا و استاد وکیلی هم اینجا مسائل کرونایی را با رویکرد عمیق فقهی در درسهای خارج فقه کرونا مورد کنکاش قرار دادند. استاد محمدعلی خزائلی هم خارج کلام فلسفه بلا و بیماری در اسلام را اینجا ارائه فرمودند. استاد میرزا محمدحسین احمدی فقیه یزدی هم خارج فقه-کرونا را اینجا بیان فرمودند.
شبهات کرونایی هم در کتاب مفصلی اینجا پاسخ داده شد.و مقاله جالبی هم اینجا نوشته شد.
اخیرا بحثی از سوی حضرت آیت الله رفعتی مطرح شدند که ایشان فرمودند چه بسا اگر واقعا ضرورتی نباشد بستن یا بسته نگاه داشتن مشاهد مشرفه مصداق صد از سبیل الله باشد (اینجا).
مسائل مستحدثه ی بحث نشده در حوزه های علمیه به قدری زیاد است که اگر همه ی ظرفیت حوزه هم برای آنها با متقن ترین و روش مند ترین شکل استفاده شود باز هم سالها تا رسیدن به یک خروجی پایدار زمان نیاز است. اگر ان شاء الله دروس طبیعیات و از جمله طب در اسلام در حوزه ها تشکیل شود آنگاه فرصت ایجاد می شود که نگاه اسلامی به بیماری و اثرات مثبت و منفی آن هم بررسی شود. آنچه اجمالا مشخص است این است که نگاه اسلامی به بیماری با نگاه غرب مادی به این موضوع کاملا متفاوت است. در تصمیم گیری های فعلی در کشور برای این بیماری ظاهرا فراگیر، اصولا اثرات عالم غیب در فضاهای معنوی مثل مساجد و مشاهد مشرفه لحاظ نشد. از طرف دیگر چون متاسفانه گفتمان سازی در جامعه برای فهم تفاوت این فضاها با سایر اماکن صورت نگرفته بود کاری هم نمیشد کرد و باید مظلومانه تحمل می کردیم وگرنه مفاسدی مثل متهم شدن به تحجر و خرافات و علم ستیزی و … دامن گیر دین و متدینین میشد. ان شاء الله روزی حوزه های علمیه روی فقه تفاوتهای اماکن مقدس با سایر اماکن به خاطر اثرات خاص غیبی کار خواهند کرد.
استاد وکیلی از اساتید حوزه علمیه ی مشهد مقدس اخیرا کتابچه ای در مورد خارج فقه کرونا و حکم بستن مشاهد مشرفه در بیماریهای فراگیر منتشر فرمودند. سرعت عمل در تفقه در مسائل روز توسط ایشون جالب و الگوگرفتنی است، البته در قضیه ی این بیماری ابعاد سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی زیادی مطرح است. در چنین شرایطی، بهترین کار، اتحاد و تک صدایی در کشور حتی با وجود مظلومیت حزب الله بود که الحمدلله انجام شد. شکر خدا اثرات تخریبی بستن اماکن مذهبی بر روی اعتقادات مردم با اجرا و پخش رسانه ای برنامه های انفرادی در مشاهد مشرفه تا حدودی کاسته شد… باید استخوان در گلو تحمل می کردیم تا کسی از تبر تفرقه برای قطع درخت ولایت در کشور سوء استفاده نکند… اما اگر خطر تفرقه وجود نداشت آیا باز هم باید مظلومانه تحمل می کردیم یا نه باید از ادله ی فقهیه حکم الهی رو استخراج می شد؟
متاسفانه حوزه در قضیه اخیر در مقطعی دچار چند صدایی شد و بدون اینکه روی قضیه بحث کارشناسی فقهی مثل همین رساله استاد وکیلی صورت بگیرد، متاثر از فضای عمومی رسانه ها، طرفداران باز ماندن حرم ها (همراه با رعایت تدابیر بهداشتی لازم و ایده پردازی برای الجمع مهما امکن مانند سهمیه بندی و قرعه کشی) متهم به تحجر شدند. برخی بزرگان بزرگوار حوزه هم قبل از تحلیل عمیق مساله شاید از باب اطلاعات ناقص مسئولین بهداشتی به اصول عملیه مراجعه فرمودند که شاید با توجه به استعجال بوجود آمده و نبود اطلاعات کافی قابل توجیه باشد. البته باید توجه داشت که احتیاطات استعجالی که غالبا به سمت انفعال و محافظه کاری و کم هزینه ترین گزینه سوق پیدا میکند شاید در دراز مدت تبعات منفی مخرب تری داشته باشد و همیشه اولین و ساده ترین راه بهترین راه نیست. شاید لازم بود حوزه ی علمیه به سرعت از چند نفر از اساتید به روز و متعبد و کارشناس روزآمد و روزآگاه و آشنا با مسائل طبی می خواستند درس خارج این مساله رو راه بندازند و بعد از یک کار فشرده نتایج رو تجمیع می کردند و نظر کارشناسی حوزه را با پشتوانه این درس خارج ها منتشر می فرمودند و پای آن می ایستادند تا حوزه دچار انفعال و رسانه زدگی نشه… ان شاء الله تجربه ای بشه و چند تا درس خارج روی ماشه توسط قوی ترین اساتید برای چنین مواقعی در زمینه های مختلف درون حوزه پیش بینی بشود. به هر حال به تعبیر حضرت آقا رزمایشی بود و کوله باری از تجربه و درس عبرت برای همه ی نهادها و از جمله حوزه های علمیه از آن حاصل شد. از جمله همین درسهای خارج فقه کرونا
اگر بعد از انقلاب طبیعیات در حوزه رواج یافته بود و فضای علمی طب و پزشکی در حوزه پا میگیرفت امروز ستاد کرونا را از حضرت آقا در حوزه قم تشکیل میداد و شمشیر غربزده ها روی گردن عزاداری سالار شهیدان نبود….
