بسم الله الرحمن الرحیم …. مرحوم میرزا حبیب الله رشتی عالم مجاهدی بود… وقتی میرزای شیرازی برای فتح سامرا به آن دیار هجرت فرمود میرزا حبیب الله علم علم و مجاهدت و معنویت را در نجف برافراشته نگه داشت و جای خالی شیخ انصاری رحمه الله را به خوبی پر کرد. در ادامه پوستری از عظمت این عالم رشید تقدیم می گردد..
پوستر شماره یک: تا پایان عمر ننوشت…
پس از رحلت مرحوم صاحب جواهر به درس شیخ اعظم یعنی شیخ مرتضی انصاری دل بست و تا پایان زندگی پر افتخار شیخ اعظم، از شاگردان ممتاز درس وی بود. شیخ حبیب الله فرموده بود: «با آنکه هفت سال پیش از فوت شیخ از درس او مستغنی بودم ولی از هنگام ورود در جلسه شیخ تا موقع تشییع جنازه‌اش بحثی از ابحاث او از من فوت نشد.» از مهمترین شاگردان و میراث دار علمی او و ادامه دهنده روش او بود. به قدری مورد توجه و عنایت شیخ انصاری بود که شیخ بر بالای منبر می فرمود که من برای سه نفر درس می گویم که اولین آنها این عالم گیلانی بود و دومین میرزای شیرازی بزرگ (صاحب فتوای تنباکو) و سومین هم میرزا حسن آشتیانی معروف به لسان الشیخ مجتهد اول ایران در زمان خود و فاتح تهران در نهضت تنباکو بود. بعد از رحلت شیخ انصاری رحمه الله، میرزا حبیب الله تمام تلاشش را به کار برد که زعامت شیعه به گردنش نیفتد و سر آخر هم موفق شد و زعامت حوزه نجف و ردای مرجعیت بر دوش میرزا حسن شیرازی گذاشته شد. خود میرزا حبیب الله بیشترین تلاش را برای تثبیت جایگاه میرزای شیرازی انجام داد. تا پایان عمر رساله عملیه ننوشت و در پاسخ کسانی که از او می پرسیدند از چه کسی تقلید کنیم، می فرمود: از کسی که امروز عَلَم اسلام به دست اوست یعنی از میرزا حسن شیرازی. بعد از آنکه میرزای شیرازی به سامرا هجرت کرد، زعامت حوزه نجف به وی منتقل شد و به مدت ۲۲ سال زعامت و ریاست حوزه علمیه نجف را برعهده گرفت. از شاگردان مجاهد و وفادار به سبک تتبع محور و عمیق فهمانه او سید محمد کاظم یزدی صاحب عروه، شهید شیخ فضل الله نوری، سید حسین طباطبایی قمی، شهید ملامحمد خمامی و شهید سید محمد باقر درچه ای رحمهم الله بودند. میرزا حبیب الله با اینکه عمدتاً از اعطای اجازة اجتهاد به دیگران اکراه داشت و نوعاً در این امر احتیاط زیادی به خرج می‌داد در تقریظش بر رساله قاعده ضمان الید شیخ فضل الله نوری مقام علمی و تحقیقی شیخ را به نحوی شگفت و کم‌نظیر ستوده است. (نقل از دانشنامه های اینترنتی اسلامی)
